فرق آمالگام و کامپوزیت

اگر دچار پوسیدگی دندان شده اید و به دنبال ترمیم دندانهای خود هستید، آمالگام و کامپوزیت دو روش ترمیم دندانهای پوسیده میباشند که شما باید از بین آنها یکی را انتخاب کنید.

برای اینکه بدانید آمالگام بهتر است یا کامپوزیت، و همچنین اگر به دنبال شناخت ویژگی های آن ها هستید، ما را تا پایان مقاله همراهی کنید.

فرق آمالگام با کامپوزیت

آمالگام دندانی میباشد که از ترکیب چندین فلز ساخته شده است. فلزاتی مانند مس، نقره و قلع. در ساختار آمالگام از عنصر جیوه نیز استفاده شده است.

ترکیب فلزات نام برده شده باعث میشود تا دندانی ساخته شود که دارای استحکامی عالی جهت پر کردن حفره های دندانی باشد. آمالگام تاریخچه ای بسیار طولانی دارد و از قدیم از این روش جهت پر کردن حفره های دندان استفاده میشده است.

کامپوزیت نیز ترکیبی از مواد پلاستیکی و سرامیک است که جهت پر کردن حفره های دندانهای پوسیده به کار میرود. کامپوزیت بر خلاف آمالگام با نور آبی خاصی سخت می‌شود.

فرق آمالگام با کامپوزیت در موارد متعددی میباشد و هر دوی آنها از معایب و مزایایی برخوردار هستند. شاید بتوان گفت که تنها وجه اشتراک بین آمالگام و کامپوزیت این است که هر دو از استحکام کافی برخوردار میباشند.

در ادامه به فرق آمالگام و کامپوزیت از ابعاد مختلف می پردازیم.

ظاهر

آمالگام و کامپوزیت از نظر ظاهر تفاوت ‌هایی‌ با یکدیگر دارند. پرکننده های کامپوزیت همرنگ دندان های طبیعی میباشند. در حالیکه پرکننده های آمالگام از فلزات مختلفی تشکیل شده اند.

در واقع هنگامی که با افراد صحبت میکنید آنها به راحتی میتوانند پرکننده های نقره ای در دندانهای شما را مشاهده کنند.

طول عمر

از آنجایی که در ساخت آمالگام از فلزاتی مانند نقره استفاده شده است، این روش از استحکام بالایی برخوردار میباشد و میتواند حدود ۱۰ تا ۱۵ سال دوام بیاورد. واضح هست که کامپوزیت به اندازه فلز قوی نمیباشد و این پرکننده ها معمولاً حدود ۵ سال دوام میاورند.

البته طول عمر هر یک از این روشها با توجه به نحوه مراقبت از آنها و پرکردگی ها میتواند متفاوت باشد. یکی دیگر از عوامل تاثیرگذار در طول عمر هر یک از این روشها این است که این روش در کدام دندان به کار گرفته میشود.

به طور مثال پرکردن رزین کامپوزیت می تواند تا ۱۰ سال در دندانهای قسمت جلویی باقی بماند. با توجه به موارد گفته شده پایداری پر کننده های نقره به طور معمول از پرکننده های رزین کامپوزیت بیشتر میباشد.

اما پرکننده های نقره هنگامی که در معرض هوای سرد و گرم قرار بگیرند، دچار انبساط و انقباض می‌شوند که انبساط می‌تواند ترک خوردن دندان ها را در پی داشته باشد. منقبض شدن دندان‌ها نیز باعث خواهد شد تا غذا زیر مواد قرار بگیرد و پوسیدگی اضافی ایجاد شود.

روش

دندانپزشکان برای ترمیم پوسیدگی دندان باید تا حدی از ساختار دندان سالم را حذف کنند تا بتوانند فضایی برای پر کردن ایجاد کنند. میزان حذف دندانهای سالم به مواد پر کننده آن بستگی دارد.

از آنجایی که پر کننده های کامپوزیت می‌توانند به دندان بچسبند، دندانپزشکان نیازی به برداشتن کل دندان سالم به اندازه ساختار دندان ندارد. این امر به دندان کمک می‌کند تا استحکام طبیعی خود را داشته باشد.

در امالگام از آنجایی که پرکننده های نقره ای نمی توانند به دندان‌ها به چسبند، دندانپزشک مجبور هست مقدار زیادی از ساختار دندان سالم را جدا کند.

زمان پر کردن دندان

یکی دیگر از فرق های آمالگام و کامپوزیت در مدت زمانی است که برای هر یک از این روشها نیاز است. از آنجایی که دندانپزشکان باید رزین کامپوزیت را در لابه‌لای دندان قرار دهند و از نور ماورا بنفش و یا لیزر جهت سفت شدن هر لایه استفاده کنند، این فرآیند بسیار بیشتر از قرار دادن پرکننده های آمالگام نقره طول میکشد.

جهت مشاهده نمونه کارها به پیج اینستاگرام مشاهده کنید.

در نهایت می‌توان گفت قبل از اینکه هر یک از این مواد پرکننده را انتخاب کنید، به خوبی فرق آمالگام و کامپوزیت را بشناسید. با شناخت هر یک از این روشها میتوانید تصمیم بهتری بگیرید. البته در این امر از دندانپزشک خود نیز مشاوره بگیرید و از او کمک بخواهید.