پرسلن دندان (Dental porcelain) که همچنین به عنوان سرامیک دندان شناخته می شود) یک ماده دندانپزشکی است که توسط تکنسین های دندانپزشکی برای ایجاد ترمیم های دندانی زیست سازگار مانند روکش دندان، بریج ها و روکش ها استفاده می شود. شواهد نشان می دهد که آنها ماده موثری هستند زیرا زیست سازگار، زیبایی شناختی، نامحلول هستند و دارای سختی 7 در مقیاس Mohs هستند. برای برخی از پروتزهای دندانی، مانند پرسلن سه واحدی مولر ذوب شده به فلز یا در گروه پرسلن کامل، ترمیم های مبتنی بر زیرکونیا توصیه می شود.
پرسلن لمینت ونیر، که در فرهنگ عامیانه ایرانیان به اشتباه “لمینت” شناخته شده است، نام اصلی آن پرسلن است.
واژه «سرامیک» از واژه یونانی κέραμος keramos به معنای «سفال سفال» گرفته شده است. این از هنر باستانی ساخت ظروف سفالی که در آن بیشتر خاک رس پخته می شد تا جسم سخت و شکننده ای را تشکیل دهد، آمده است. یک تعریف مدرن تر، ماده ای است که حاوی عناصر فلزی و غیرفلزی (معمولاً اکسیژن) است. این مواد را می توان با خواص ذاتی آنها از جمله ماهیت سخت، سفت و شکننده آنها به دلیل ساختار پیوند بین اتمی آنها، که هم یونی و هم کووالانسی است، تعریف کرد. در مقابل، فلزات به دلیل ماهیت پیوند فلزی بین اتمی‌شان، غیرشکننده هستند (رفتار الاستیک نشان می‌دهند)، و انعطاف‌پذیر (رفتار پلاستیکی را نشان می‌دهند). این پیوندها توسط ابری از الکترون های مشترک با قابلیت حرکت آسان در هنگام اعمال انرژی تعریف می شوند. سرامیک ها می توانند از نظر تیرگی از بسیار شفاف تا بسیار مات متفاوت باشند. به طور کلی، هرچه ریزساختار شیشه‌ای‌تر (یعنی غیر بلوری) باشد، شفاف‌تر به نظر می‌رسد و هر چه کریستالی‌تر باشد، مات‌تر است.